Dyskalkulia to zaburzenie uczenia się, które powoduje kłopoty z wykonywaniem zadań matematycznych. Zbyt późne rozpoznanie lub zlekceważenie tej przypadłości u dziecka może negatywnie wpłynąć na jego dorosłe życie. Sprawdź, jak rozpoznać i leczyć dyskalkulię u uczniów.
Dyskalkulia – co to jest?
Dyskalkulia, obok dysleksji i dysgrafii to specyficzne zaburzenie uczenia się, którego objawami są duże trudności z wykonywaniem działań arytmetycznych. Przypadłości tej nie można porównywać ze standardowymi kłopotami z matematyką, które pojawiają się u wielu uczniów. Dyskalkulia ma podłoże genetyczne i nie jest związana z poziomem inteligencji. Zmagająca się z nią osoba ma zapewniony prawidłowy rozwój oraz warunki wychowawcze. Nie cierpi ona na żadne zaburzenia emocjonalne. Posiada również motywację do nauki, lecz mimo to nie jest w stanie osiągnąć adekwatnego do swojego wieku poziomu biegłości w matematyce. Dyskalkulię rozwojową rozpoznaje się u dzieci, które prawidłowo funkcjonują w roli uczniów. Dyskalkulia u dorosłych jest najczęściej następstwem zaniedbań w leczeniu tego zaburzenia w okresie dzieciństwa.
Dyskalkulia – objawy
Nie każda osoba, która przejawia trudności z rozwiązywaniem zadań matematycznych ma dyskalkulię. Diagnoza tego zaburzenia musi być poparta specyficznymi zaburzeniami, do których zalicza się między innymi:
- problemy z rozpoznawaniem liczb;
- trudności z powiązaniem pojęcia liczby w świecie rzeczywistym;
- zakłócenia wyobraźni przestrzennej;
- kłopoty z rozpoznawaniem figur geometrycznych, a także ich kształtów, wielkości, proporcji, odległości itd.;
- błędy podczas zapisywania i odczytywania podobnie wyglądających, symboli, cyfr czy liter;
- kłopoty w rozpoznawaniu symboli matematycznych – odejmowania, dodawania, mnożenia, dzielenia;
- trudności z czytaniem liczb wielocyfrowych;
- pomijanie liczb, liter i znaków podczas pisania;
- problemy z rysowaniem figur geometrycznych;
- trudności z porządkowaniem rzeczy w logiczny sposób;
- trudności ze zrozumieniem języka matematycznego nawet, w przypadku dobrze rozwiniętej umiejętności czytania;
Dyskalkulia może również powodować trudności z uczeniem się innych przedmiotów, w szczególności ścisłych – chemii, fizyki lub takich, które wymagają posługiwania się mapami czy wykresami – historii oraz geografii. Uczeń zmagający się z tym zaburzeniem ma problemy z poprawnym odczytaniem czasu, odczytaniem czasu, zapamiętaniem chronologicznych wydarzeń, orientacją w terenie czy odczytywaniem dat. Co ciekawe, zaburzenie to powoduje również, że uczeń ma słabą koordynację sportową ze względu na nierozumienie i nienadążanie za regułami sportowymi czy instrukcjami nauczyciela wf-u. Dorośli z dyskalkulią mogą mieć z kolei problem z rozumieniem niektórych symboli graficznych (np. znaków drogowych) czy używaniem miar podczas gotowania.
Dyskalkulia – sposoby leczenia
Dyskalkulii nie da się wyleczyć w stu procentach, ale możliwe jest zmniejszenie jej objawów. Najważniejsza jest przede wszystkim ciężka praca i zapisanie ucznia na zajęcia korekcyjno-wychowawcze. Istnieje kilka sposobów na walkę z dyskalkulią. Ćwiczenia takie jak wykreślanki liczbowe, odwzorowywanie figur z obrazków, wyszukiwanie ukrytych liczb, rebusy i labirynty dają bardzo dobre efekty. Warto również wprowadzić naukę przez zabawę w sklep, kiedy dziecko wciela się w rolę sprzedawcy i liczy, waży oraz przyjmuje płatności za produkty spożywcze. Dziecko potrzebuje przede wszystkim czasu oraz cierpliwości ze strony rodziców i nauczycieli.
Dyskalkulia a matura
Podobnie jak w przypadku dysleksji i dysgrafii, również maturzyści z dyskalkulią mogą liczyć na dostosowanie warunków egzaminu do ich potrzeb. Mają oni prawo na przykład do pisania swojej pracy na komputerze. Będzie ona również oceniana z zastosowaniem szczegółowych zasad. Konieczne jest jednak potwierdzenie dyskalkulii. Orzeczenie o tym zaburzeniu można otrzymać na przykład w poradni psychologicznej lub psychologiczno-pedagogicznej.
